Nauczyciel przedszkola w codziennej pracy nie ma możliwości korzystania z pomocy pielęgniarki w sprawach zdrowia dzieci. Obecnie funkcjonujący system opieki zdrowotnej nad dziećmi i młodzieżą nie przewiduje realizacji profilaktycznych świadczeń zdrowotnych na terenie przedszkoli. Nie oznacza to jednak, że nauczyciele przedszkola nie są zobowiązani do realizowania zadań związanych z edukacją zdrowotną i promocją zdrowia.
Do obowiązków przedszkola należy podejmowanie działań związanych z ochroną i promocją zdrowia. Dzieci przebywają w przedszkolu zwykle przez co najmniej 3 lata, przez około 5–8 godzin dziennie, prawie przez cały rok (w organizacji przedszkola nie są przewidziane ferie zimowe i letnie).
Z tego względu odpowiedzialność za edukację zdrowotną dzieci w wieku przedszkolnym, kiedy najłatwiej można wykształcić odpowiednie nawyki i postawy wobec zdrowia oraz przygotować dzieci do podejmowania świadomych decyzji dotyczących zdrowia ponoszą:
rodzice odpowiedzialni prawnie i moralnie za zdrowie swoich dzieci (art. 96 § 1 ustawy z 25 lutego 1965 r. Kodeks rodzinny i opiekuńczy),
przedszkole, którego dyrektor ma obowiązek zapewnić dzieciom bezpieczne warunki pobytu, z uwzględnieniem ich potrzeb zdrowotnych oraz sprawować opiekę nad dziećmi i stwarzać warunki do ich harmonijnego rozwoju psychofizycznego poprzez aktywne działania prozdrowotne (art. 68 ust. 1 pkt 3 ustawy z 14 grudnia 2016 r. Prawo oświatowe),
nauczyciel, który powinien prowadzić edukację zdrowotną dzieci i stwarzać im warunki do praktykowania w codziennym życiu zachowań prozdrowotnych oraz podejmować działania w celu zwiększenia kompetencji rodziców do działania na rzecz zdrowia własnego dziecka (art. 102 ust. 1 pkt 12b ustawy z 14 grudnia 2016 r. Prawo oświatowe).
Nauczyciel powinien przygotowywać dzieci do podejmowania świadomych działań dla ich własnego zdrowia i zdrowia innych osób. W realizacji zadań związanych z edukacją zdrowotną może korzystać z pomocy lekarzy, pielęgniarek, psychologów, dietetyków i innych specjalistów z zakresu nauk o zdrowiu.
Edukacja zdrowotna i promocja zdrowia w przedszkolu w praktyce 
Ze względu na dobro dzieci należy zadbać o kształtowanie ich świadomości zdrowotnej oraz nawyków dbania o własne zdrowie w codziennych sytuacjach w przedszkolu i w domu, w tym właściwych nawyków żywieniowych, współpracując w tym zakresie z rodzicami. Na zajęciach z oddziałem nauczyciel powinien:
omawiać z dziećmi tematy z zakresu szeroko rozumianej edukacji zdrowotnej,
wyjaśniać związek między własnym postępowaniem a zachowaniem zdrowia fizycznego i psychicznego,
kształtować postawy prozdrowotne dzieci, w tym wdrażać je do zachowań bezpiecznych dla zdrowia własnego i innych osób,
wyposażać w wiedzę konieczną do podejmowania słusznych decyzji w sprawie zdrowia,
propagować wiedzę dotyczącą zdrowego stylu życia – higieny, odpoczynku, odżywiania się,
wskazywać korzyści płynące z aktywności fizycznej.
Nauczyciel może:
zapraszać pracowników służby zdrowia na zajęcia z dziećmi,
organizować spotkania na ważny dla zdrowia dzieci temat dla rodziców z udziałem lekarza, pielęgniarki, dietetyka i innych specjalistów,
zapraszać specjalistów na zebrania z rodzicami dla omówienia problemów zdrowotnych dzieci.
Przykłady niedostatecznej troski o zdrowie dzieci 
Przykłady niedostatecznej troski o zdrowie dzieci
nieuwzględnienie w  działaniach rozpoznanych czynników ryzyka tkwiących w rodzinach dysfunkcyjnych, stanowiących zagrożenie utraty zdrowia (szkodliwy wpływ na zdrowie dziecka konfliktów w rodzinie, alkoholizmu, ubóstwa, trudnych warunków życia),
niereagowanie na występujące u dzieci oznaki choroby, bagatelizowanie lub niedawanie wiary informacjom o złym samopoczuciu,
nieudzielanie dziecku odpowiedniej pomocy, gdy sygnalizuje złe samopoczucie,
niepodejmowanie postępowania w razie pogorszenia stanu zdrowia dziecka przebywającego w przedszkolu,
zwlekanie z przekazaniem rodzicom informacji o niepokojących objawach zaobserwowanych u dziecka,
nierespektowanie zaleceń przekazanych przez rodziców dotyczących np. niepodawania dziecku określonych produktów, niewychodzenia z dzieckiem na spacer,
niekonsultowanie z rodzicami podejmowanych działań w przypadku wystąpienia oznak choroby (podanie środka, na który uczeń jest uczulony),
brak reakcji na zachowania zagrażające zdrowiu (branie do buzi owoców krzewów rosnących w parku).
- nieuwzględnienie w  działaniach rozpoznanych czynników ryzyka tkwiących w rodzinach dysfunkcyjnych, stanowiących zagrożenie utraty zdrowia (szkodliwy wpływ na zdrowie dziecka konfliktów w rodzinie, alkoholizmu, ubóstwa, trudnych warunków życia), 
- niereagowanie na występujące u dzieci oznaki choroby, bagatelizowanie lub niedawanie wiary informacjom o złym samopoczuciu, 
-  nieudzielanie dziecku odpowiedniej pomocy, gdy sygnalizuje złe samopoczucie, 
- niepodejmowanie postępowania w razie pogorszenia stanu zdrowia dziecka przebywającego w przedszkolu, 
-  zwlekanie z przekazaniem rodzicom informacji o niepokojących objawach zaobserwowanych u dziecka, 
-  nierespektowanie zaleceń przekazanych przez rodziców dotyczących np. niepodawania dziecku określonych produktów, niewychodzenia z dzieckiem na spacer, 
- niekonsultowanie z rodzicami podejmowanych działań w przypadku wystąpienia oznak choroby (podanie środka, na który uczeń jest uczulony), 
- brak reakcji na zachowania zagrażające zdrowiu (branie do buzi owoców krzewów rosnących w parku). 
Ustawa z 25 lutego 1965 r. Kodeks rodzinny i opiekuńczy (Dz.U. z 2020 r. poz. 1359 ze zm.) - art. 96 § 1.
Ustawa z 14 grudnia 2016 r. Prawo oświatowe (Dz.U. z 2023 r. poz. 900 ze zm.) - art. 68 ust. 1 pkt 3, art. 102 ust. 1 pkt 12 lit. b. 
Rozporządzenie Ministra Edukacji Narodowej z 14 lutego 2017 r. w sprawie podstawy programowej wychowania przedszkolnego oraz podstawy programowej kształcenia ogólnego dla szkoły podstawowej, w tym dla uczniów z niepełnosprawnością intelektualną w stopniu umiarkowanym lub znacznym, kształcenia ogólnego dla branżowej szkoły I stopnia, kształcenia ogólnego dla szkoły specjalnej przysposabiającej do pracy oraz kształcenia ogólnego dla szkoły policealnej (Dz.U. z 2017 r. poz. 356 ze zm.) – załącznik nr 1.

Źródło- Internet
Autor: Bożena Winczewska